(ar lean ón leathanach roimhe)
eiat."
319
aige ’á dhianamh. Bhí feirmeóir i n-aice leis mar
sin annsan go raibh beirt ingean aige agus d’fhia-
fraig an feirmeoir de dhuine ’osna h-ingeanacha
is an gnid a’ dianamh orrtha, a bpósfadh
aonne ’ca é. I duine ’ca go bpósfadh, imbás
go raibh sé níosa bhfeárr na feirmeóir dóibh
"Seadh! ghluaisig a’ feirmeóir is goibh sé isteach
sa cheárdcainn chuige lá mar seo is bhí sé ag
obair. "bhfuil aon chuímhneamh ar phósadh ’ghath?",
th a’ feirmeóir, "a Sheáin is mbliadna." "D’oirf
eadh duine ’ca go maith," fé, ní is dócha ná
faighinn iad?" "Cad ’n-a thaobh ná faighfá iad,"
gh a’ feirmeóir. "ó dhe is dócha," f é, "gur ghrea.
núr leó gabha ’ca," "ní ghreanúr," g an feirm-
eóir, g é, "tabharfad-sa duine ’ca dhuit."
"Ná bhí a’ maghadh fúgham, fhsé, "gheóbhair-se áit
is fearr ná í," "ní bhfaighead," fsé, "gheóbhair
duine ’ca má’s maith leat é." Socruíodar
a’ cleamhnas ar a’ láthair sin agus do phósadar
i gcionn scaithibh aimsire. Seadh! bhí sé a’
chuir de is a’ dianamh go maith chun go raibh
beirt nó triúr pháisdí ’ge agus d’úmpaig sé ar
ól, is d’úmpaig sé ar ól ar buile, í slíghe is
(leanann ar an chéad leathanach eile)
Tras-scríofa ag duine dár meitheal tras-scríbhneoirí deonacha.