Bhí seandhuine i nGaoth-Dobhair fad ó shoin agus bhí asal aige a bhí iongantach fallsa. Ba gnathach leis an samhradh a chaitheamh tabhairt a chuid mónadh na bhaile ón tsliabh leis an asail agus dhá chliabh uirthi. Ba gnáthach leis bata mór a bheith leis fá choinne an t-asal a bhualadh le tabhairt uirthi siubhal go gasta. Lá amháin casadh an sagart Mac Pháidín, a bhí i nGaoth-Dobhair san am, air. Chuir sé ceist ar an tseanduine cad chuige a rabh sé ag bualadh na h-aisle leis an bhata mhor throm sin. "Nach bhfuil fhios agat" arsa an sagart "go bhfuil an asal beannuighthe?. Nach h-í an asal a d'iomchar ár Slánuightheoir go Iarúslam". "Bhál m'anam fhéin a shagairt" arsa an seanduine "dá mbéadh sí seo loebhtha ní bhéadh siad ann go fóill"
Somhairle Ó Domhnaill
Doire na Mainsear
Feirmeóir
Aois 45 bliadhain