357
Tá leigheasanna ana choithcheanta ar fuaid na
thuaithe. Mna bhíonn bó beas reamar
ag duine agus gan chúis leis, má eirigheann
só tanaidhe agus na dhiaidh san an bas do
theacht uirthe deirtear gurab an laidh a
chuir duine éigin droch- shúil uirthe.
Agus chun an droch-shúl a choinneail uaiti
chuirtear sréang dearg tímpeall ar a muinéal
gu
thíocfaidh feabhas oirthe annsan.
Nuair a bhíonn triuch ag an leanbh
cúirtear fé asal é trí h-uaire i ndiaidh
a chéile. Geibhtear cuid den bhiadh a bhíonn
ag an apal dá dh’ithe g iteann an leanbh é.
Annsan tógann feabas air.
Uaireannta togann snág ar an leanbhg t
sa chliabhán agus nuair a airigheann an mhathair
é dheireann sí Snag bisigh ort."
"SÓCn na na na maa-ca a chan a a ch a’
faid agus a bhíonn an mhéar ag sileadh
Bíonn an teangan ag maladh.

218
críona, mar is ar Chíll a’ ghoirtin - furamhór.
’seadh bhíodh a gharraídhe, g, có, ar na Camán-
aibh a bhí an tig aige do bhí sé a’ dianamh
muarán Éireann leigheasanna, agus do bhí sé
ráidhthe go ndineadh sé iad, agus bhí sé ’á ndianamh
pecú bhí poier aige chun a dhianta nó nár
dhin - nó ná raibh, ach do tháinig sé chun cluasa
sagairt próisce bhí i bPróiste an Dromaid
san am san gurbh aim do Faltur Rúlghmauríce
ag sé an áit go raibh cómhnuidhe ar faltr
"Núlghmuríce san am san ar ghrán na Fola
agus do labhair sé go dán ar Mháistir Gaoithe
ó’n ulthóir, ’á gcloisfeadh sé aonní eile mar
gheall air ná a chuid leighiseanna ná a chuid
eachtnaidhthe mar gheall ar phúcaí nár bh’fhios
cad a dhianfadh sé leis. N’fhiadfainn-se a
rádh ciacú bhí Seán na bpúcaí ag éisteacht
leis nó ná raibh nó mar a raibh do h-ínns-
eadh do é go h-áirithint é, ag - seadh, h-ínnseadh
do é, agus fh sé leis a’ dteachtaire ’bheir a’ sciala
chuige: "dóigh mhuise," fs, beidh fhios a
aige sin nó agam-sa," é, "fé ’n-a dó a chlog
anocht," é, "craca ’ghainn tá ag ínnsint an
baile atá ar a’ dtaobh theas d’ábhainn na h-Uídhne
tuairm is trí mhíle ar a dtaobh thoir de Shéipeal
Chuirír saí (seipéal ’siúncáin)