ad phóca ná tímpal ort." "Níl amhuise, a Sheáin" ar sisean. "An diabhal a’ bhfuil ná agam-sa," arsa Seán Stac, "amhuise ná píosa pinginne tímpall orm anocht, agus dá mbeadh bidéal fuisgí againn a Sheáin," ar sisean, "do chuirfinn id’ arm tu,
a’ bhfaighfá i n-ao’ bhull é?" ar seisean. "Dar Dia, b’fhé’ go bhfaghainn," arsa Seán, ar sisean. "Ó, níor mhuar dhuit bheith a’ rith anois," ar sisean, "beidh Tomás Ó Duibhneacha' - beidh Tomás Ó Duibhneacha
’n-a chodla rómhat". Chaith sé dhe a bhróga is d’fhág sé ag Stac iad agus d’imthigh sé air is
tháinig sé go (0)Briachmaigh - do bhí seana bhean un a bhíodh a’ díol ubh is rudaí, agus nuair a
tháinig sé go dtí an dorus do bhí an dorus dúnta roimis is ghlaodhaig sé errthi. "Dherú
imthigh a dhiabhail ó’n dtig uaim", ar sise, "is táim damanta agat is ná feicim níosa shia tu".
"N’fheicfir go bráth arís me," ar sisean, "agus eirig ar sin Dé," ar sisean, "agus tabhair dom aon
leath-choróin amháin." (dherú, fanaidh istigh(+). "Tabhair dom aon leath-choróin amháin," ar sisean, "agus n’fheicfir go bráth arís mé mar a ndianfaidh mé
(0) Briachaig. Tuairimn is dhá mhíle ar a dtaobh thiar de Mháistir Ghaoithe, nú
leath slí ’dir é agus Séipéal Túirín Saí.Tomás Ó Duibhneaca. Is aige a bhí an chead tig óil a bhí ar
an gCoirreán riamh.(+) istig. Bhí cuid desna mná ag teithe leo féin ó’n ndroch aighneas.

218
críona, mar is ar Chíll a’ ghoirtin - furamhór.
’seadh bhíodh a gharraídhe, g, có, ar na Camán-
aibh a bhí an tig aige do bhí sé a’ dianamh
muarán Éireann leigheasanna, agus do bhí sé
ráidhthe go ndineadh sé iad, agus bhí sé ’á ndianamh
pecú bhí poier aige chun a dhianta nó nár
dhin - nó ná raibh, ach do tháinig sé chun cluasa
sagairt próisce bhí i bPróiste an Dromaid
san am san gurbh aim do Faltur Rúlghmauríce
ag sé an áit go raibh cómhnuidhe ar faltr
"Núlghmuríce san am san ar ghrán na Fola
agus do labhair sé go dán ar Mháistir Gaoithe
ó’n ulthóir, ’á gcloisfeadh sé aonní eile mar
gheall air ná a chuid leighiseanna ná a chuid
eachtnaidhthe mar gheall ar phúcaí nár bh’fhios
cad a dhianfadh sé leis. N’fhiadfainn-se a
rádh ciacú bhí Seán na bpúcaí ag éisteacht
leis nó ná raibh nó mar a raibh do h-ínns-
eadh do é go h-áirithint é, ag - seadh, h-ínnseadh
do é, agus fh sé leis a’ dteachtaire ’bheir a’ sciala
chuige: "dóigh mhuise," fs, beidh fhios a
aige sin nó agam-sa," é, "fé ’n-a dó a chlog
anocht," é, "craca ’ghainn tá ag ínnsint an
baile atá ar a’ dtaobh theas d’ábhainn na h-Uídhne
tuairm is trí mhíle ar a dtaobh thoir de Shéipeal
Chuirír saí (seipéal ’siúncáin)

556
gan dul tamall slíghe ó bhaile ’á n-iarraidh-ist
a bporthach Chúm bheatha, g nár chuir aonne
riamh amach an chreachaill ach Diarmhuid ag a
chamthaí, i máiseadh níor leog Diarmhuid air
le h-aonne riamh gur raibh aon lámh aige ’n-a
"chuir amach, ach f sé go suaibhreósach nuair
nár fhiadh an fear is fiche í chuir amach gur
minic do bhí sé ’á shaoghal agus go gcuirfeadh sé
amach i n-aénacht le - dá mbeadh dhá sheana bhean
i n-aénacht leis. Bhí san mar sin i do chuaith
dorn beithíoch isteach go faill go nglaodhaidh
siad "Faill na gCaorac air ag tá sí sin mar
fhaill a gcnoc Chúma beatha, agus do chuaidh gairn
scoile amach go raibh beithídhig Cúma beatha ar
fad sa bhfaill agus gur bhaoghlach ná tagfadh
acha
ao’ cheann, go deo a amach as gan bheith
bascaidhthe un -dá raghadh aonne ’n-a ndiaidh
nó chun iad do thabhairt amach do bascfí ga
h-aon cheann aca. Do chualaidh diarmhuid é
aifDiarmhuid leó na beithídhig do thógaint
socair agus ná fuil ao’ bhaoghal ná go dtagfadh
na beithídhig amach iad féin fé mar a chuadha
isteach, "i ná cuímhníd," f sé, "ar bhúr mbás
4. Tá an Chuin beatha tuaiinn is sé m seacht
de mhílthibh ar a dtaobh thoir theas de Mháistir Gaoithe. Faill bhuile
í seo atá ar "a’ dtaobh theas de’n Chúmn."