Sgéal. Cearc agus coileach a d’imthigh le chéile amach fríd na sléibhtibh gur bhris siad a gcroidhe. Chuaidh siad go Sligeach go geal géar ‘na ndiaidh. Annsin d’imthigh na sgéaltaí amach fríd an tír. “Otho” arsan chearc is í dhul ar a bealach. Is truagh, is brónach mo sgéal. Athair mo chloinne is chéile mo leabtha ‘na luighe ins an phota is leac ar a bhéal. Dá bhfeiceadh mo choileach lán amuigh as margadh teacht mar a mbéadh rí - whip - ina láimh. [spuia]? geala bána de’n airgead deánta, hata fá lásach as lámhanaibh buile. Chuir mé mo choileach go parróiste Bhaolach an áit a raibh na fir fearadh le sgaipeadh an síol a’s na maoineadh. Mo chuid ar mo choileach a sháith ceanford in ainm an Francaigh. Sin an t-órdú a bheirinn - sé dó agus chuir mé geall go mbainidh sé an ceann de chromailte mhóir. ---------------------------------- [-]Joseph McGroarty