Níl i litríocht na hÉireann seód níos luacmhaire ná na sean-sgéalta a tháinig anuas chugainn ó ghlún go glún ón ár sinnsear rómhainn. Ach mo bhrón! is mo sean-caoidhe atá imtighthe uainn gan fiú is focal a bhí acú breachuighthe ag aoinne. Ní mar sin a bheidh an sgéal feasta, tá daoine ag obair go ditheallach dían, i bfóghmhar an béaloidis. Bhoil ar cuma ar bith bhíonn cuid des na sgéalta an-brónach agus cuid eile acú greannamhar. Seo í sgéal greannmhar. Timceall 60 bliana nó mar sin chomhnuigh fear darb ainm "Padraigh Grógán" i gceanntar "Glenadoo". Bhí sé an-bocht ar fad - gan bíadh gan éadaig agus gan airgid. Cun an sgéal a dhéanamh ní ba mheasa bí go leór "Debts"L15A