Nuair a bhí Domhnall geall le claoidhte ag an Sasanach bhí a phictiúir i ngach áit in Eirinn acht i gCiarraidhe. Agus é ar bhádh na Scealge tháinig cúig cinn d'átharaighe an tSasanaig timcheall air.
"Fuilig bheith gabhtha", ar siad leis.
"Táim toiltheamhnach leis", arsa Domhnall, "acht tagaidh annso ar bórd c[h]úgham go mbeadh deoch fhíon' againn sar a dtógfaidh sibh mé"
Chuadar ar bórd agus dubhradar leis na mairnéalaí a bhí sa phinn[e]asaí [bád beag seoil] aca dul thar nais agus fanamhaint go nglaoidhfidís féin ortha.
Chuadar thar nais. Ní rabhadar abhfad ag ól an fhíona nuair a cheangal Domhnall iad agus chuir sé fé haistíbh iad. Nuair a thuit an oidhche annsan bhí leath bharaille taraig ar bórd ag Domhnall agus do las sé é agus do leig sé go breágh réidh san uisge é agus do mhúc[h] sé a sholas féin agus siúd ó dheas thrí Súinte baoi é agus as san go Cuan na Gruinne sa Spáin.
