bhí fear agus a mhac ag dul go h-aonach na Gaillimhe ag díol asail uair amháin. Chuaidh an bheirt acu ag marcuidheacht air, agus nuair a bhí siad leath bealaigh casadh ceannuidhe leo. "Nach bhfuil sé chomh córtha agaibhse an t-asal a iomchur leis an asal a bheith 'á n-iomchur sibhse, arsa an ceannuidhe. Leis sin ní dhearna an fear acht an t-asal a bhualadh ar a dhruim agus é iomchuir. Nuair a bhíodar ag droichead atá cúpla míle amach ó Ghaillimh ní dhearna an t-asal acht a léim a chaitheadh amach sa sruthán agus báitheadh é.