Sgorrach Ghlionnáin

Bhí fear ann fadó agus sé an t-ainm a bhí air ná 'Sgorrach Ghlionnáin' Sé an fáth a tugadh an t-ainm sin air i scailp a bhí shuas i nGhlionnáin a choimnuigh sé.Bhí an scorrach sé throighe agus hocht n-órtlaighe ar aoirde agus ní raibh a theach ach ocht dtroighe ar fad agus chúig troighe ar leithead. Sé'n chaoi raibh an Scorrach ag maireachtáil ag ithe beithigh agus gá ngoid ó na daoine. lá amháin ghoid sé bó ó dhuine de na Blácaigh a bhí na gcónaí thíos sa chaisleán. thug sé leis abhaile an bó ar a droim. Bhí fios ag an scorach go raibh an Blácach le dul go Gaillimh. Ní dhearna sé acht an bhó a mharbhú agus ceatramha dí a róstadh agus é ite agus imeacht leis gur bhain sé féin Gaillimh amach. Bhí sé ag tigheacht aníos ag Béarna arís nuaor a casadh an Blácach dhó ag dul iseach agus a cóiste aige. D'imigh sé thar an mBlácach. " nach mairg a abruigheann tada" ar san Blácach agus bhí an Scorrach gaibhte thairis. " Bhí aimhreas agam air sin, gurab é a ghoid mo bhó ar maidin agus ar ndóigh dá mba é ní fhéadfadh sé bheith ansin anois.Nuair a bhí an Scorrach ag dul abhaile chuaigh sé suas go Bolluisce agus ghoid sé bulán ó fhear ann. Sin é an fear a rinne spiadóireacht air. Nuair a chuala an Scorrach go raibh spiadóireacht déanta air liostáil sé san arm. Fiafruigeadh dó ansin cé mb'fhearr leis a bheith ag imeacht fud an domhain nó ar an bhfarraige. Dubht sé go mb'fhearr leis ar an bhfarraige. Chuaigh sé 'na mhairnéalach agus níos frítheadh tásc ná tuairisc air ó shin.