(ar lean ón leathanach roimhe)
a bhí an bhliadhain shuas, chuir an Baoigheallach ceist ar a bhean "an rachadh sí leis siar go Connacht nó go bhfeicfeadh sí a muinntir." Dubhairt an bhean go rachadh agus d'imthigh siad leo. Nuair a shroith siad Connachta, chuaidh siad go dtí teach ná mná. Nuair a chuaidh siad isteach bhí an mháthair ná suidhe ag taobh ná teineadh, agus arsa sise. "Cé bith an áit a bhfuair tú an bhean sin, tá sí go h-iongantach cosamhal lé mó n-inghean sa a fuair bás tá bliadhain ó shoin." (?) arsa'n Baoigheallach, " sin dó n-inghean, níl sí marbh ar chor ar bith." "Ó ní féidir sin" arsa'n mháthair, "Tá mo n-inghean-sa curtha le bliadhain." "Níl" arsa an Baoigheallach beag, "gó (?) thusa agus tóg an chónair, agus ní bhéidh agat ach sean scuab". Chuaidh siad agus thóg siad an chónair ach ní bhfuair siad ach sean scuab. Bhí luthgháir mhór ortha annsin roimhe an n-inghean agus roimhe an Bhaoigheallach, agus bhí bainéis mhór aca. Chuaidh an Baoigheallach beag agus a bhean síos na cruite annsin, agus bhí siad ná gcomhnuidhe ar an chruit go bhfuair an bheirt bás.
