Bhí Muirionn lá ag dul go Baile Caisleáin agus do bhuail duine des na Puxleys léi
" A Mhuirionn" ar seisean, abair bhéarsa dhom
"Ní fhéadfainn é", arsa Muirionn. Thóg sé amach pistol agus do bhagair sé uirthe é. Do labhair Muirionn annsan agus seo a dubhairt sí
Is éisec mise agus do b'annamh le béarra meath
Agus is aerach pistol ar chuisle Mhic Mheir na gceap.
Fear caorach d'ithe agus do thugadh ó sléibhte ba
An chéis de'n ithir an Phunann sa déis de'n tsraith
Is mithid dúinn na Conairtig seo dhíbirt uainn
Is fadó bhriseadar ár gcuisleanna 'gus ár maoin go luas
Sgrios nimh ortha do cuirfid iad go hióchtar tuain
Is gan fághail filleadh ortha go dtiocfaidh [?] is an Mhuing anuas.
"Ná habair a thuille a "Muirionn" ar sa san, ngusthig só leath-coróin [?]
