do haithnigheadh é mar bhí siota dearg amháin dhá chaitheamh aige.

Do bhí bean ar an mbaile timcheall le dacadh blíaín ó shoin agus bhí a mac breóidhte. Do marbhuigheadh muc sa teach béal dorais agus um tráthnóna do shiubhail sí isteach ann.
"An dtabharfá croidhe na muice dhomh ar sise le bean an thighe, "tá mo mhac breóidhte agus dubhairt sean-bhean liom aréir nách bhfuil aon nídh a leiseóchaidh é acht cuid de chroidhe muice."
"Tá go maith" arsa bean an tighe, "téighir síos agus faig as an mbuicéad é." Annsan do chuaidh sí ar a glúinibh os cionn an bhuicéid agus badh géarr gur las an buicéad agus a raibh istig ann.
"Búail amach" ársa bean an tighe léi.
"Ní raibh úaim acht an méid sin anois" ar sise.
Lá ar na mháireach bhí a mach féin slán agus cailleadh mach na mna a thug an croidhe dhí. Dúbairt an sagart gurb shin an píanós a chur Díá ar an mnaoí toisg gur thug sí an croidhe dhí chun a cuid piseóg do chur i bhfeidhm.
(An seóldadh céadhna)