Bhí lánamhain ar aimsir ag fear saidhbhir uair amháin mar bhí Seán agus Siúbhán.
Bhí Seán ina a shean-fhear cropaighthe anois acht bhí Siúbhán roinnt óg, fós.
Bhí an dearg ghráin ag Siúbhán ar a fear féin acht thaithnigh an garraidhtheóir thar cíonn léi. Ba maith le Siúbhán a fear féin a mharbhughadh acht ní raibh a fhios aici cé'n saigheas beairt a dhéanfadh sí suas le n-a chur chum báis. Faoi cheann támaill chuimhnigh sí ar bheart.
Chuaidh sí go dtí an fear saidhbhir agus dubhairt sí leis.
"Tá Seán i ndon 'chuile rud a dhéanamh acht iallach a chur air. Abair leis cúirt bhreágh a bheith déanta aige dhuit ar maidin."