TAIBHSÍ AGUS SIDHEÓGAÍ
Fá na sléibhte

Níl sé ach comhaireamh beag le fiche bliadhain ó tharla an taisbeanadh a ndearn mé tracht air. agus ní raibh sé tamhaill is cúig bliadhna roimhe sin nuair a bí taibhse an Rubaill bháin ar a choid fán cheanntair (seo) cheadhna
Chaitheadh sí seal ó ghabhail ó sholais de go sgairt á choiligh ar an bhealch uaigneach seo go bharr na gcosaidhreach (ban bookscrew Hill) deamhain carr a iéigheadh an bealach seo nach bhfeicí go tobann ar an taobh eile dén ‘’oicí’’ í, agus thigeadh crith – eagla ar an chapall. Agus ar an tiománaide acht suidhead sise annsin gan cuir chuicí nó uaithe go n-éaluigheadh sí comh fáiltídhe is tháinig sí.
Tharla gur mhotuigh fear de chlainn dhalaigh (atá anois ar shluagh na marb) ‘s go bhfaea sé ar an taobh uile dén carr í ‘s gan leis acht é féin – indiaidh traibhealéor fhágail ar an bhaile chlochán uacht. Ce bhith áit ar fhág sí slán cuideactan aige, bhí seisean an oiread sin fríc a ceile. An teacht as na Dubhcharradh dó gur b’eigean na drianacha a ghearradh as cúl a dhuirn, agus de tairbhe reatha a tugadh cuige féin lé comghaisí brandaí é!