(continued from previous page)
468
is dócha gur bhfuinisce an fear a bhí marbh a
mharbhúghadh, thuit sé isteach marbh. Bhéic a bhean
í sí leis an duine marbh a thógaint as a’
seómra agus é chuir - do dhin, b’éigin do eirí
úghadh - do’n mhínistir - agus thóg sé leis é pé fadh
geárr a chuir sé é i níor thúisce sin ná go
raibh mo bhuachaill isteach ag isteach sa leabaidh
dteannta na mná agus do bhí sé a’ fuirseadh,
fuirseadh í is dócha Númouis do Mandon aige
a sheinm leó - léi - g go dtí gur thóg sé an bár
lín agus dwway leis. "Dar dia nách foda tán tú
amuich anú," fsí, "tán tú id’ lic-oighir."
"Táim," fhsé, "tá sé caiththe san áit seo d’áir
ighthe sa dig." "Dar Chríost "f sí, "n’fheadar an
Domhan," fsí, tháinig duine nó - ní thusa tháinig,"
fhsí, "agus do thóg sé leis iadach éinig,"fsí, "bhi- ai
barlín a bhí fúghainn." D’fhiach a’ mínistir is
Las sé solus: "Ó, banm an diabhal," f sé, "bhí
sé siúd un," fsé, "ghoidh sé an bharlín ód’ thóin."
I sé. "Rílly, fh sé, "is tá - bhíodh an áit go léir
aige." Do bhí púlly annsan gu -é féin is
athair agus talamh a’ mhínistir ada is teich sé an
oidhche sin agus n’fheacathas riamh ó shoin é. Seadh
(continues on next page)
Transcribed with automated handwriting recognition technology. Help us improve the transcription.