(continued from previous page)
n-
lall
367
muar ó shoin de shaoghal is dócha suas le tímpal
trí fichid blian ó shoin gurbh ainm do Donncadh Muar
ó Súillobháin agus do bhí scialta Fiannaidheachta aige agus
muar - chuid aca ag d’innis sé dómh-sa iad agus thaidh
siad ar fad dearmhadta ’gam; ach fsé liom gus le
cuid mhaith im’ phímuis go raibh fear siúbhail un
a’ gabháil a’ t-slíghe fé mar a bhíodh a leithéidí
nuair a fuair sé críona do stadh sé i dtig
7
g fsé le fear a’ tíghe: "ba maith liom," fhsé,
uadhacht a dhianamh. "Cad chuige an t-uadhacht arú,"
í fear a’ tíghe. "Ó, is baoghalach liom go mbeidh
mé - gur ró-gheárr go raghaidh mé ar a’ dtaobh eile
agus do bheadh súil agam, fhsé, "go mbiarfá-sa
amach mh’uadhacht ’á ndineadh aonne é." "Well go
deimhin," fh sé, "dianfaidh mé mar adirfá."
"Well, táim ’á chuir de chéist de bhreith agus de
muar -ualach ort," fsé, "mh’uadhacht a innsint
dos ga’ h-aonne gheóbhaidh a’ t-slíghe, agus ’sé uadhacht
é sin, fh sé, "níl sé fada: mo corp ’on talamh,
m’anm do Dhia, agus an t-suimhineach do Mhác Amh-
laoibh," agus is dócha go dtáinig iongna ar fhear
a’ tíghe nuair a chualaidh sé an t-uadhacht nú
cad chuige mí cadé an cúram a bhí ag aonne
(continues on next page)
Transcribed by a member of our volunteer transcription project.