(ar lean ón leathanach roimhe)
’á
158
bhuail sí ar a’ mbórd é. "Tá sé de nós age
fear a’ tíghe seo, fha’ t-seana bhean, "go n-ólann
sé a lán san de’n t-súph úr thar a n-itheann
sé prátha ná greim de’n fheóil." "By gor
amuise," fha’ ghaisgiach, "as maith le dianamh
é." D’ol sé an súp agus nuair a bhí an súp
ólta ’ge do luighose ar na prátaí agus ar a’
bhfeóil. D’ith sé a meón aca i ní breis ar
fad ’ith sé. Tarraing sé a chachaoir ó’n
mbórd agus bhí sé féin agus an t-seana bhean a’
cainnt, agus ba gheárr gur bhuail a’ tart é.
Chuaidh sé ’dtí an mheadar agus d’ól sé a raibh
sa mhéidir. "Á bhfuil a theille bainne agat?"
fsé le bean a’ tíghe. "Ó tá," f bean a’ tíghe,
tá sé annso thoir." D’imthigh sé soir agus d’óch
sé a raibh de bhainne thoir ghiar agus mis agus
bhuail sé anoir chun a’ tíghe. "Seadh ’nois," fsé,
"is dóigh liom, a seana bhean," fsé, "gur chuiris
deosa dnaoídheachta éigin ar a sup ach dár
dhóigh liom-sa gur chuiris," fhsé, "dá mbeinn
láidir air do thabharfainn-se scial nua," f
sé, "do Chrích Riaghallaig," f sé, "thar a bhfágfainn
é." D’imthigh sé amach go dtí apont a bhí un
(leanann ar an chéad leathanach eile)
Úsáideadh aithint lámhscríbhneoireachta uathoibríoch chun an mhír seo a thras-scríobh. Cabhraigh linn an tras-scríbhinn a fheabhsú.